ปากไม่ตรงกะใจ...

พี่สาวฝากให้เอาซองเอกสารไปยื่นเคาน์เตอร์ในห้างให้หน่อย
ก็รับอาสามาเพราะเห็นว่า ไม่ได้เหลือบ่ากว่าแรงอะไร

ที่หน้าซองมีโพสต์อิทแปะไว้ตัวเบ้งเต้ง...  "ฝากเอกสารให้คุณดาวรุ่งค่ะ"

อื้มมมม คนไรเนอะ ชื่อดาวรุ่ง

แล้วอิงก็ไปถึงที่ห้าง ก้าวขาฉับๆ ดิ่งไปเคาน์เตอร์ที่ว่านี่เล้ยยย
ธุระตัวเองเอาไว้ทีหลัง ทำธุระของพี่ฝากมาให้เสร็จก่อน

ถือซองเอกสารไป ก็ท่องชื่อคุณดาวรุ่งไปตลอดทาง
...กะการในใจไว้ว่าเดี๋ยวถึงเคาน์เตอร์ปั๊บนะ เราจะยื่นซองเอกสารให้ด้วยมาดอันสวยเก๋
พูดจาฉะฉานพร้อมโปรยรอยยิ้มพิมพ์ใจไปด้วยว่า .. ฝากเอกสารให้คุณดาวรุ่งนะคะ..


ไปถึงเคาน์เตอร์ปั๊บ ก็พูดอย่างฉาดฉานเล้ยยย

...ฝากเอกสารให้ "คุณรุ่งดาว" ด้วยค่ะ...

น้องสาวที่เดินตามมาข้างหลังหัวเราะก๊ากเสียงดัง -''-
พนักงานสาวที่เคาน์เตอร์สองคนมองหน้ากันแล้วพูดขึ้นพร้อมกันว่า

"คุณดาวรุ่งใช่ไหมคะ..."


----*----

นิทาน เอ้ย เรื่องจริงเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า... 

อิงคงเป็นคนปากไม่ตรงกะใจ..  ใจคิดอย่างปากพูดอีกอย่าง (งั้นป่ะ อิอิ)

น้องสาวแนะนำว่า....วันหลังอย่าท่องไปเลย ชื่อเขาน่ะ ท่องไปทีไร ผิดทุกที
ไปยืนอ่านหน้าเคาน์เตอร์เขาเอาละกัน ... เหอะ น้องคงไม่รู้หรอกว...